تحریک عمیق مغزی یا DBS برای درمان بیماری پارکینسون

تحریک عمیق مغزی یا DBS برای درمان پارکینسون، یک تکنیک پزشکی است که در آن الکترودها یا وسایل رسانا در مغز برای ارسال تکانه های الکتریکی غیر طبیعی قرار داده می شود. این روش شامل 4 بخش است:

• لیدهایی که به الکترودهای کاشته شده در مغز ختم می شوند.
• یک وسیله شبیه ضربان ساز که تکانه های الکتریکی را ایجاد می کند.
• لیدهای تاخیری که تکانه های الکتریکی را از وسیله ضربان ساز منتقل می کنند.
• اپراتور کامپیوتر که علائم دستگاه ضربان ساز را تنظیم می کند.

افراد مناسب برای تحریک عمیق مغزی یا DBS برای درمان بیماری پارکینسون شامل افراد زیر می باشد:

• عدم کنترل مناسب علائم بیماری علیرغم مصرف دوز مناسبی از لوودوپا
• علائم بیماری موجب کاهش چشمگیر کیفیت زندگی بیمار گردد.
• علائم غیر طبیعی و ناخودآگاه حرکتی علیرغم تغییر دارو بهبود پیدا نکرده باشد.
• دوزهای بالاتر از لوودوپا بطور مکرر نیاز باشد.
• بیمار توانایی مصرف صحیح داروها را نداشته باشد.

تحریک عمیق مغزی یا DBS برای درمان بیماری پارکینسون: چگونه تحریک عمیق مغزی یا DBS برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود؟

تحریک عمقی مغز یا DBS برای درمان بیماری پارکینسون، تکانه های الکتریکی را به سمت مغز ارسال می کند که مسئول علائم ایجاد شده در بیماری پارکینسون هستند. درصورتی که فعالیت های الکتریکی غیرطبیعی مغزی تشدید شود، این تکانه های الکتریکی غیرطبیعی قابل تشخیص هستند.  سه ناحیه مختلف در مغز می تواند هدف تحریک عمیق مغزی یا DBS قرار گیرند که شامل:

• هسته ساب تالامیک
• گلوبوس پالیدوس داخلی
• هسته بطنی تالاموس.

هر ناحیه نقش متفاوتی در کنترل حرکات بدن انسان دارند. در تحریک عمیق مغزی یا DBS، الکترودها داخل مغز کار گذاشته می شوند. این الکترودها به وسیله سیم به یک وسیله ضربان ساز که در قفسه سینه و زیر استخوان ترقوه قرار دارد وصل می شوند. وقتی ضربان ساز فعال می شود، امواج الکتریکی را به سمت مغز ارسال می کنند و امواج مغز را تغییر می دهند. درواقع امواج تحریک عمیق مغزی یا DBS مشابه ضربان ساز قلبی عمل می کنند. به عبارت دیگر، تحریک عمیق مغزی یا DBS به عنوان ضربان سازی برای مغز بیمار عمل می کند.