درمان نازایی :

از آنجایی که امروزه علم پزشکی بسیار پیشرفت کرده است، درمان نازایی هم نسبت به گذشته با موفقیت بیشتری انجام می شود. بسیاری آقایان و خانم هایی که مشکلات باروری دارند با برخی از روش های شناخته شده و معتبری که توسط پزشکان تایید شده است می توانند باردار شوند. در واقع باید بدانید با روش هایی که برای درمان نازایی وجود دارد دیگر هیچ گونه نازایی و مشکل نازایی در جهان باقی نمانده است، چرا که هر یک از مشکل های ناباروری با یکی از روش های درمانی که پزشک توصیه می کند بهبود می یابد.کشور ایران جزو پیشروترین کشورهای جهان در درمان انواع مشکلات نازایی در آقایان و خانم ها می باشد. برای اینکه با این روش ها آشنایی بیشتری داشته باشید، در ادامه برخی از آنها را معرفی می کنیم.

روش های متداول درمان نازایی :

برای درمان نازایی با توجه به علت اصلی نازایی، گزینه‌های گوناگونی وجود دارد. روش های درمان معمولاً با روش‌هایی که ریسک کمتری دارند شروع می‌شود و در صورتی که نتیجه گرفته نشود سایر روش‌ها را مورد استفاده قرار می دهند. این روش ها عبارتند از :

1. درمان های دارویی :

در برخی از موارد اختلال در تعادل هورمونی یا کاهش ذخیرۀ هورمونی موجب نازایی می گردد، در این مواقع به طور معمول از درمان دارویی برای بهبود پیدا کردن استفاده می کنند. مصرف نمودن این داروهای باروری به خوبی می‌تواند سیستم تولید مثل آقایان و خانم ها را در مسیر درستی قرار دهد. حتی در برخی از  موارد که ناباروری علت نامشخص دارد، ممکن است با مصرف داروهای ناباروری فرد بارداری طبیعی داشته باشد.

2. تلقیح داخل رحمی اسپرم:

یکی دیگر از روش های درمان نازایی تلقیح داخل رحمی اسپرم است. در این روش اگر اسپرم آقایان برای رسیدن به تخمک نیاز به کمک داشته باشد، نمونۀ اسپرم را درون رحم خانم ها جای می دهند و بعد از آن در زمان مناسب شانس باردار شدن خانم ها افزایش پیدا می کند. در بسیاری از موارد که اسپرم توانایی رسیدن به تخمک را نداشته باشد از این روش استفاده می کنند. در این روش نمونه اسپرم آقایان را به وسیله ابزار پزشکی به درون رحم می فرستند.

3. جراحی :

یکی دیگر از روش های درمان نازایی  این است که، در برخی از  مواردی که لوله‌های رحم مسدود شده باشد و یا اینکه خانم دچار بیماری هایی مانند فیبروئید، کیست تخمدان، آندومتریوز و مشکلات آناتومیک در اندام‌های تناسلی شده باشد، پزشک می تواند با عمل جراحی لاپاراسکوپی یا یکی دیگر از عمل های وسیع شکمی مشکل باروری را به صورت دقیق‌ تشخیص کند.

4. روش های کمک باروری :

یکی دیگر از روش های درمان نازایی زمانی که مشکل باروری زوج  تعداد کم اسپرم ‌های آقایان، لوله‌های رحمی مسدود شده خانم ها و ... باشد روش درمانی بسیار تخصصی می باشد. این روش زمانی انجام می شود که روش های درمانی دیگر هیچ سودی نداشته باشد و پزشک در این روش با روش های پیشرفته و مدرن تخمک و اسپرم زوج را دریافت می کند و لقاح را در خارج از بدن پرورش می دهد. یکی از متداول ترین روش های درمان نازایی که از جمله روش های کمک باروری می باشد این روش است.

کاربرد لقاح خارج رحمی یا IVF در تشخیص جنسیت نوزاد

امروزه یکی از مهم ترین دغدغه های زوجین هنگام بارداری، تشخیص جنسیت نوزاد می باشد. این کار به وسیله آزمایشاتی که در طی لقاح خارج رحمی انجام می شود، امکان پذیر می باشد. انجام لقاح خارج رحمی و تشخیص جنسیت به وسیله آزمایشات بسیار پیشرفته و توسط متخصص جنین شناسی انجام می شود. در ادامه مطالب توضیحات مختصری در مورد نحوه انجام این روش و مزایا و معایب آن خواهیم پرداخت.

لقاح خارج رحمی و تشخیص جنسیت چیست؟

لقاح خارج رحمی و تشخیص جنسیت یک روش علمی است که برای تشخیص جنسیت جنینی که قرار است به دنیا بیاید، استفاده می شود. امروزه با پیشرفته تر شدن روش های علمی و آزمایشگاهی و افزایش آگاهی ما در مورد نحوه لقاح و تعیین جنسیت نوزاد، امکان تعیین جنسیت نوزاد قبل از لانه گذاری در رحم مادر فراهم شده است. اگر چه این کار از نظر اخلاقی و شرعی مخالفان جدی دارد، اما به عنوان یک روش علمی در برخی مراکز درمانی خاص و تحت نظارت یک متخصص جنین شناسی قابل انجام است. لقاح خارج رحمی و تشخیص جنسیت در ایران از نظر شرعی و علمی مورد تایید بوده و انجام می گیرد. برای انجام لقاح خارج رحمی و تشخیص جنسیت جنین در مراکز ناباروری، از تست PGS (Pre-implantation Genetic Screening) استفاده می شود. در این روش سلول های تخمک مادر در شرایط آزمایشگاهی توسط اسپرم های فرد بارور می شوند. پس از گذشت چند مرحله از لقاح و تقسیم سلولی، در روز سوم یا پنجم پس از تشکیل جنین، چند سلول از جنین تازه تشکیل یافته به کمک دستگاه های ویژه از سایر سلول ها جدا شده و برای انجام آزمایشات ژنتیکی به مرکز ژنتیک ارسال می گردد. از سلول های برداشت شده پس از انجام انواع آزمایشات ژنتیکی،  نه تنها برای تشخیص جنسیت جنین استفاده می شود، بلکه متخصصان از اطلاعات این آزمایش برای بررسی تعداد و شکل کروموزوم ها استفاده می کنند. با کمک این روش می توان از ابتلا جنین به بسیاری از بیماری های ژنتیکی مثل سندروم داون جلوگیری کرد.

لقاح خارج رحمی و تشخیص جنسیت چه کاربردی دارد؟

لقاح خارج رحمی و تشخیص جنسیت علاوه بر اینکه با درصد اطمینان مناسبی جنسیت جنین شما را مشخص و تعیین می نماید، می تواند برای پیشگیری و مطمئن شدن از عدم انتقال بیماری ژنتیکی خاص به جنین، استفاده می شود. در برخی بیماری های ژنتیکی که پدر یا مادر یا هر دو زوجین به آن مبتلا هستند و یا نقش انتقال دهنده را برای آن بیماری ایفا می نمایند، جنسیت نوزاد تاثیر زیادی در ابتلا دارد. به این گونه بیماری های ژنتیکی که وابسته به جنسیت نوزاد می باشند، بیماری های وابسته به جنس گفته می شود. در این گونه بیماری های در صورتی که جنسیت نوزاد مشخص باشد، پدر و مادر او می توانند تصمیم بگیرند که آیا تولد نوزاد می تواند درست باشد یا خیر. در نتیجه از ابتلا و انتقال بیماری های ژنتیکی خاص به نوزادان و نسل های بعدی جلوگیری می شود.

مزایا و معایب لقاح خارج رحمی و تشخیص جنسیت

همان طور که در بالا ذکر شد، لقاح خارج رحمی و تشخیص جنسیت جنین قبل از لانه گزینی آن در رحم مادر، می تواند از انتقال بسیاری از بیماری های ژنتیکی به جنین جلوگیری نماید. همچنین این روش به زوجین اجازه می دهد تا با درصد بسیار بالایی (95-98%) پسر یا دختر بودن جنین خود را تشخیص و تعیین نمایند. پکیج ها

لقاح خارج رحمی یکی از روش های درمان ناباوری می باشد که برای کمک به باروری افراد و همچنین کاهش احتمال بروز بیماری های ژنتیکی کاربرد دارد. در طول لقاح خارج رحمی تخمک های بالغ از رحم مادر گرفته شده و در آزمایشگاه و به صورت مصنوعی به وسیله اسپرم های مرد بارور می شود. سپس این تخمک بارور به رحم مادر انتقال داده شده تا امکان باروری افراد بدینوسیله افزایش یابد.

کل پروسه IVF حدود 3-4 هفته زمان می برد. برای انجام لقاح خارج رحمی ممکن است از اسپرم و تخمک خود افراد استفاده شود، و یا اینکه در صورت وجود مشکل در هر یک از آنها، از اسپرم و تخمک افراد دیگر استفاده شود. در برخی موارد خیلی خاص نیز از رحم یک مادر دیگر استفاده می شود. شانس باروری افراد در هنگام استفاده از لقاح خارج رحمی به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله سن و علت ناباروری. استفاده از لقاح خارج رحمی می تواند زمان بر بوده و هزینه های بالایی برای افراد به همراه داشته باشد، اما در هر صورت شانس باروری در این روش بسیار بالاست و یک روش درمانی مناسب به شمار می آید.

دلایل استفاده از لقاح خارج رحمی

لقاح خارج رحمی یک روش نسبتا تهاجمی می باشد که برای درمان موارد ناباروری که به دارو و روش های دیگر پاسخ نداده اند استفاده می شود. این روش در زنان بالای 40 سال به عنوان یک روش اصلی برای بارداری محسوب می شود. از این روش برای بارداری خانم هایی که دارای بیماری های خاص هستند، نیز استفاده می شود. نمونه ای از این بیماری های خاص عبارتند از:

• مسدود شدن یا آسیب به لوله های فالوپ
• اختلالات مربوط به تخمک گذاری
• اندومتریوزیس
• فیبروئید های داخل رحمی
• خارج سازی با استریلیزاسیون قبلی لوله ها
• مشکلات مربوط به اسپرم ها از جمله تعداد و عملکرد نا مناسب
• ناباروری های نامشخص
• بیماری های ژنتیکی که نمی خواهید از والدین به فرزند منتقل شود
• مراقبت از جنین در صورت شروع شیمی درمانی و و روش های مشابه

1. سونوگرافی اولیه: با استفاده از سونوگرافی، وضعیت تخمدان ها، تعداد فولیکول ها و همچنین وضعیت جریان خون تخمدان ها و در نتیجه وضعیت رحم برای باروری مورد بررسی قرار می گیرد.

2. سونوگرافی ثانویه در روز پنجم سیکل قاعدگی، یک سونوگرافی دیگر از شما انجام می شود. در این سونوگرافی میزان رشد فولیکول ها و ضخامت اندومتریم مورد بررسی قرار می گیرد. رشد فولیکول در نهایت باعث تخمک گذاری و تولید استروژن می شود. در این زمان دو آزمایش خون برای ارزیابی میزان استروژن سرم انجام می شود.

4. آغاز پروسه لقاح خارج رحمی: پروسه لقاح خارج رحمی، همزمان با آغاز دوره قاعدگی شروع می شود و در روز دوم قاعدگی، چند آزمایش خون و همچنین سونوگرافی واژینال انجام می شود. انجام سونوگرافی برای بررسی اندازه فولیکول ها و آزمایش خون برای بررسی میزان استروژن و استرادیول خون می باشد.

7. برداشت تخمک: معمولاً بعد از ۳۴ تا ۳۶ ساعت پس از تزریق hsg ، استخراج تخمک انجام می شود. برای انجام این عمل، فرد بی هوش می شود. پزشک معمولاً بین ۸ تا ۱۵ اووسیت را خارج می کند تا در آزمایشگاه با اسپرم های همسر لقاح داده شوند.

8. بارور شدن تخمک: در آزمایشگاه جنین، اسپرم های مرد را از مایع منی جدا کرده و سپس به داخل اووسیت ارسال می کنند.

9. کاشت جنین در رحم (انتقال جنین): تخمک بارور شده باید به داخل رحم انتقال یابد؛این اتفاق به طور معمول بین ۲ تا ۵ روز پس از استخراج تخمک انجام می گیرد. در هر انتقال، بین ۲ تا ۵ جنین به داخل رحم منتقل می شود. پس از انجام پروسه انتقال، بین دو تا سه ساعت استراحت تجویز می شود و پس از آن فرد می تواند به کارهای روزمره خود بازگردد.

10. تست بارداری: حدود 15 روز پس از کاشت جنین در رحم، تست بارداری انجام می شود تا نتیجه کار مشخص گردد.

راه های ارتباطی:

شماره های تلفن: 5010 098 912 98+

آدرس: تهران- سهروردی شمالی- بین کوچه آزادی و باغ – پلاک 270 – طبقه اول – واحد1

ایمیل: [email protected]